02/04/2014
Elk schilderij is een hoofdstuk, groot of klein, in m’n eigen “boek des levens”, dat gebaseerd is op de ervaringen van elke dag zoals we die allemaal kennen. Voor mij heeft kunst dus een dubbe1e waarde,
een “artistieke” en een “therapeutische”. In m’n artistieke boodschap laat ik de toeschouwer genieten van beeld en kleur. Ik laat hem luisteren, meegenieten van “mijn” muziek, mijn symfonie van lijn, licht en kleur. Het “therapeutische” bestaat erin dat ik mezelf steeds weer opnieuw tracht te “bevrijden”, en de toeschouwer de gelegenheid biedt ditzelfde gevoe1 te ervaren.
De hoofdfiguur op het schilderij, de vrouw die op de voorgrond “troont” en “imponeert”, is de verpersoonlijking van hen die anderen beheersen, gebruiken, en vaak “verbruiken”. Zij symboliseert de “negatieve” kracht, die deels uit haarzelf komt, doch vooral van anderen, waarvan ze zich sluw weet te
bedienen en die zich het liefst verborgen houden achter de schermen (masker).
De clown, symbool voor een meerderheid van eenvoudig goede, brave mensen, hij weet, doch zwijgend aanvaardt hij z’n lot. Hij wordt gebruikt, doch kan de kracht in zichze1f niet opbrengen om zich hieraan te onttrekken.
De teerling is geworpen… Of toch niet he1emaal, want ook hier houden het licht, de warme zon, het wat onwezenlijke landschap, de bloemen, symbool van vruchtbaarheid, een boodschap in van hoop, een belofte voor de toekomst. Alles is nog mogelijk, de “gedachte” is niet dood en zal veelvoudig worden uitgedragen.
De “positieve” kracht zit in de warmte van de kleuren, de gloed van de zon, het landschap en de bloemen, een belofte voor de toekomst. De continuïteit zit in de vruchtbaarheid, in de kracht van het positieve denken.
© 2024 Dirk Maris | Theme by Eleven Themes
Plaats een reactie