Kosmische geboorte (60 x 80)

13/02/2014

Hoe klein en nietig ook in het geheel, toch komen we in onze filosofie omtrent dit hele, fantastische gebeuren steeds uit bij de mens. Zijn ontstaan en geboorte zijn evenzeer een ‘kosmisch gebeuren’, vergelijkbaar met de beschrijving van het voorgaande en evenzeer een ‘wonderlijk proces’ waarbij we, telkens opnieuw, een gevoel van ‘verwondering’ niet kunnen onderdrukken. Een fysisch gebeuren, dat evenwel zijn oorzaak vindt bij een positieve emotie. Een gevoel dat ons aanzet tot ‘liefde’. Een liefde die we bestendigen in de creatie en het beschermen van nieuw leven. Het vernietigen van leven vindt dan weer zijn oorsprong in de ‘negatieve emoties, waarmee de mens van bij zijn geboorte ‘erfelijk belast’ is De mens is immers een onvolmaakt ‘zijn’. Het is onze plicht naar volmaaktheid, naar ‘volwassenheid’ te streven, daarbij strikte morele codes te respecteren om een geslaagde vorm en zin te geven aan het leven.
In dit werk wil ik ook mijn voortdurende verwondering uitdrukken, de mens plaatsen in een veel groter geheel, weg van alle kleinheid en bekrompenheid. Elke mens is uniek en voorbestemd, een radertje in een bovennatuurlijk gestuurd, fantastisch geheel. Elk nieuwgeboren kind draagt een enorm potentieel in zich, is onderdeel van dat geweldige wordingsproces dat eeuwigdurend is.